I
bir kapı aralandı.
halbuki uzundur
insana uzaklığım.
hüzün esti içeri.
tanımadım önce,
yüzü, gözü belirsiz-
çürümeyen bir yer var;
acıyor,
öyle hatırladım.
II
zulüm ve aptallığınız,
bitmeyen pisliğiniz karşısında
kılım kıpırdamıyor.
göz göze bakışın özlemi üzerine
kuru yapraklar çiseliyor.
izliyorum, uzaktan;
bu şizofreni,
bu şuursuzca akan görüntüler,
sayfalarla dolu kafaların
kof duyguları arasında
kayboluyor sesim.
III
saklıyorum
sesinin,
gözlerinin rengini.
elimden akıp gidenlerle saklıyorum.
birikmese de,
eksiltmiyorum;
ve buluyorum bazen seni
minik bir delikten içeri,
sızan güz ışığında..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder