yönünü kaybetmiş bir rüzgar,
dalına takılmış bir elma ağacının.
sürünerek yaprakları arasından
inmiş gövdesine
kendine bir sığınak bulmuş.
uğultusu, iniltisi 
acıları, taşıdığı şarkısıyla.
ağacın sıcak gövdesi
ne zaman ki az gelmiş yankısına
yağdırmış kör bir yangın
ağıdı, iniltisi, 
uğultusu ve közünü bırakarak ardında...

çizilir durur içi, elmanın.
ne etti, ne buldu;
hesabı tutmuyor.
şimdi ne zaman bir meltem değse dalına,
gövdesi ağıtla titriyor.