iki izmaritin sönmeyen dumanı,
iki sakızın kapaklar arkasına saklanışı,
aynı rüzgarın iki gece arasında öpücüksüz şarkısıyla,
bilmem, kaç iki gerekti; kırıkları birleştirmek için uç uca.
su sızdı, acı sızdı, yaş sızdı çatlağından.
peş peşe geçirilen üç vakit, kağıttan kanatlar-
birleştirmedi.
günlerin kamçısıyla ayrıldı yollar.

sen bilmezken-
bir rüyanın kollarından sıyrılıp;
geçiyordum plastiklerin arasından,
demir kapının serdiği merdivenden yukarı.
bir gece evvel yıldızların yalayıp yuttuğu terasında
boş çay bardağın
güneşin güz yüzüne doğru bakmış,
seni uğurluyor.