ve aslında tüm sandıklarımız,
naftalin kokan kurtların
soluksuz tükettiği tahtadan,
tavında dövülmüş demirden
çerçevelerin içinde oturan
ruhsuz, vücutsuz kanıtlarıymış
sandıklayıp durduğumuz hislerimizin.
gün yüzüne çıkana kadarmış huzur.
gece bitene kadarmış.
yasını tutan yok,
ağlayanı yok bir kayıkmış..