20140804

"çok vaktimiz varmış gibi kır pampa!"

dönüp dolaşıp aynı temaya geliyorum yaz başından beri.
bunlar hep boş işler. o kadar öfkeleniyorum ki, kendi kendimi sabote edip, şu an yaptığım şeyi bile boş buluyorum.
o taraftan bakınca, buraya bir şeyler yazarken artık kendi kendime altını çizdiğim bir şeyi yayınlama çabamla cebelleşiyor gibi hissediyorum.
lüzumsuz. blog olayı bazen gerçekten çok lüzumsuz da "şu an dünyayı baştan yaratmak için yeterli enerjim yok" deyip geçelim.

çocukluktan beri beraber müzik yaptığımız bir arkadaşım, daha birkaç gün önce kız arkadaşını kaybetti. birlikte olmaya başlayalı bir sene bile olmamıştı, kız agresif bir tümörle mücadele edemeyerek çok genç yaşında aramızdan ayrıldı.
arkadaşımla pazar günü görüştüğümüzde, başka bir gezegenden sesleniyordu resmen. bizler yanındaydık, gülüşüyorduk, havadan sudan konuşuyorduk, o içinden taşan şeyleri anlatıyordu bir yandan...
acısını anlatmaya çalışmak ona haksızlık olur. bu hikayeleri yazarken de ayrı çekiniyorum ama zaten altını çizmek istediğim, başka bir şey.

tüm bunlar olurken aynı zamanda, ikili ilişkilerinde sidik yarıştıracağım diye şaklaban olmaktan öteye geçemeyen tipler de var. kısasa kısas edebiyatını benimseyen, "kırıldım, beş misli kırayım", "ilgi görmüyorum, ilgisiz davranayım"cı yarışlar, ne kadar uzağa işersen işe, seni adam etmeyecek faaliyetler.
beş yaşındaki çocukların bile artık başka türlü çözdüğü ilişkiler karmaşasını, komik terazilerde tartmalar...
karşı tarafı nasıl da "başarılı bir şekilde kırdığı" ile ilgili acınası bir hikaye anlatıyor, misal biri,
soruyorsun: neden böyle saçma bir şey yaptın?
diyor ki: hak etmişti çünkü!


aferin çocuklar, yardırmaya devam ediniz.
durumlar ortada.

hepinize kolay gelsin.



(akıldan saniyenin 1/89318583 kadar zamanda geçenler vol. 173403)

3 yorum:

Adsız dedi ki...

Arkadaşının kaybı için üzgünüm. Bizim için de öyle... Ne güzel yazmışsın! Hepimizin böyle hissettiği ütopik bir yerde görüşmek dileğiyle.

SELEN GULUN dedi ki...

ağzına kalemine sağlık 46 can!

Nesta dedi ki...

şuraya bir yorum yazarken bile "lütfen bir robot olmadığınızı kanıtlayın" diyor...
manidar!

ütopia çok uzaklarda ama evet, bir nevi, imkansız değil sanırım.

selam ederim hepinize...