söyleyince şarkısını,
zaman hatırladı
kendini, çuprayı
ve dahası..
yazın o koca vedası
öptü aklından
kaldı ateşi dudağın,
canını yaktı
einstein hatırası.

karşısına aldı zamanı
dedi:
gel, kendine,
otur bir şöyle..
kimse yok
ama bak odaya,
müziğin içinde
sevgilin var;
görünce bilirsin.
bu yüzdendir
başka kimseye
kelimeyi söylememişsin.