"başkalaşmadan, değişmeden, hareket etmeden duran ve hep aynı kalan bir şey söyle bana.."
"gerek var mı?"
"olmadığı için söyle zaten, uçsun gitsin söylediklerin.."
"....."
"ne oldu?"
"söyledim işte.."
"söylemedin ki, bir şey duymadım.."
"e, uçup gittiler demek ki.."

gidiyor işte böyle her şey uçarak, kaçarak, eskiyip, solarak, bozularak.. her ne ise..
ve kalıyoruz tek başınalığımız başımıza vurmuş bir halde..

adım adım ilerliyoruz tekrar eden spiraller içine..

ey "kaotik kozmoloji", kucakla bizleri!