bir koca cuma günü, romanya'ya yetiştirilecek malzeme için saç-baş yolarak, müşteriyle 40 dakika araliklarla (sabah 9 - aksam 7) konusarak geçti.
ben hep çok konuşurum, bazen lüzumsuz susarım, bilirsin.
bazen sen de anlat anlat anlat, içindekileri kabından taşır istiyorum..
belki de sen her şeyimi biliyorsun / ben anlatıyorum diye bilmukabele sormaya, merak etmeye hakkım varmış gibi mi hissediyorum, nedir?..
seni görünce çenem düşüyor; "ileri sar" butonuna basılmış gibi oluyorum.
komik görünüyordur dışardan; tahmin ederim..
özlemek çok enteresan bir duygu..
sana ait ama başkasına dair..
egosantrik yapımızın biraz aksine, başka biri için yapmıyor olsak da, tamamen başkasını "düşünerek" yaptığımız nadir şeylerden..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder