en güzel çözüm kendini öldürüp "bu acıya son vermek" gibi gözüküyor falan filan ya...
misal, beni camdan aşağı atlamaktan, -beklendiği gibi- overdosed bir şekilde saçım başım ayrı oynarken bu dünyadan göçüp gitmekten alıkoyan esas şey ne sevmek, ne sevişmek, ne arkadaşlık, ne aile; sadece müzikmiş!
çünkü arkasında böyle bir şey bırakmış bir insanın huzurunda kendini öldürmek gayet şımarık, arsız ve tembel bir hareket olurdu!
alt not: bu sebepten ki bana müzik öğreten ne kadar insan varsa (teorik meorik; ufacık bir bilgi dahil) kafamın en karışık anında gelir, rüyalarımda beni kurtarır hemen.
bazı insanların kaybedilebilir olmasına tahammül edemeyişim, bitmek bilmeyen özlemler falan filan ne güzel şeyler aslında... "trallallallaaa"
aynı şekilde, bazı insanların kaybolmak için inat ve iştah dolu çabaları // üçnokta //
nerden nereye... her zamanki gibi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder