hediye dediğin.. (veya, "Soner Abi!"..)

bazen öyle bir şey oluyor ki, insan inanıveriyor.

kendi içimize, sadece kendimize dönük kafalarımızın, hayatlarımızın, cümlelerimizin ötesinde, bazen öyle bir şey oluyor ki; insan inanıveriyor.
susturulmuş ne kadar ses, fikir, dava; ne kadar hakikat var ise, bazılarının "gülünç" olacak kadar saçmaladığı, "hakikati göremeyecek kadar körleştiği" noktada, doğrusunun peşinde koşanın -yine kamuya bile hizmet eden- gücü, inancı ve savunması sayesinde, o hak 682 gün sonra bile olsa, yerini buluyor ve sevinçten gözler doluyor, heyecanlanıyor, inanıyor insan;
özgürlük ve hak uğrunda güzel şeyler olabileceğine.

biz hala kendi çukurumuz kendimize derin, derdimizin peşinde ve üzüntüsünde, olabildiğince kör, dokunmadan birlikte yaşadığımız yılanlarımız ve 'göz yumma grubu ortaklıkları'mızla...

herkese açık göz, açık beyin ve özgürlük diliyorum henüz kapımızdan girememiş yeni yılda...