en güzel dünyaya, rüyaya daldığım bir yataktan kabusa uyanmak kadar kötü bir şey / şeyler olduğunu kendime zorla hatırlatmaya çalışıyorum.. ama hatırlamakta zorlanıyorum açıkçası.
insanın yardım istemesi önemli bir şey.
yardım istemeyi bilmeyen ve hiç becerememiş biri olarak bunu söylüyor olmam temiz bir dayağı hak ettiğimin habercisi de olabilir, tabii..
neden tam da çok severken her şey tersine dönebiliyor bazen?
ufak bir sinek gelip her şeyi dağıtabiliyor muydu minicik kanatlarıyla?
tüm inancım yerle bir mi oldu?
olabilir mi?
olacak mı?
bu muhabbet getirecek mi ayrı yolları?
yine mi çekeceğiz bayrağı ve gömüleceğiz?
neyse.
sadık arkadaşlarımız var:
uykusuzluk
müzik
kahve
şiş gözler.
"hepiniz yuvanıza hoş geldiniz çocuklar!"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder