"biraz senleşmek, biraz benleşmen" dedi.
bilmez sanırdım ve hep yanılırdım.
kapıları, odaları vardı
çocuk kafasından ayrılanların ardından
düşen tuğlalara
tekerlek takıp
çıkarmıştı kapıdan
bir kere ama
binlerce parçaya ayrılmıştı sonra.
bir gün;
başkalaşmaya dedi "merhaba"
kafamın içindeki beyaz odaya da.
içeri girmişti çoktan, bunlar olurken
bilmem sanırdım, çok yanılırdım.