ben 15 yaşındaydım, annem teyzemin tedavisi için amerika'ya gitti. döndüğünde kendisine yabancılaşmış bir evlat bulmayı beklediğini sanmıyorum ama bulduğu başka bir şey değildi.

1,5-2 hafta boyunca, eve gelen bu 'kadın'ın annem olduğuna kendimi -bile bile- ikna etmek ve kendisine yaklaşamamak arsındaki paradoksta yaşadım.

bunu, daha sonraları, hayatımdan belli süreler için çıkışlar yapan insanlara karşı da yaşadım ama

büyüdükçe, başka türlü oyalama ve ikna yöntemleriyle insan yolunu buluyor.

neyse, sonunda annemin 'annem' olduğuna ikna oldum ve ilişkimiz eskisi gibi devam etti.

bunun literatürde bir adı var mı, varsa ne, bilmiyorum ve bilmek ne işime yarayacak, onu da bilmediğim için, külliyen merakımı geri alıyorum.

asıl şimdi, ara sıra beynimin bir köşesine ittiğim başka bir gerçeği yavaşça yerinden oynatmanın vakti geldi.

erman efendi'nin askerlik meselesi.

evet, büyük ihtimalle 'kısa dönem' gidip gelecek ama meselenin diğer bir ucu da; o oradayken benim burada (başka nerede olabilir?) neler yapıyor olacağım.

ben o parantezin içine girmek istiyorum müsaadenizle.

'başka nerede olabilir'e cevap vermek istiyorum tüm kaygı/beklentili insanlık için:

cevap:

1) görünürün dışına çıkıp, görmek istediklerim için minik bi fırsat yaratılabilir.

bi gezi ayarlanabilir ve bunun için şimdiden çalışmalara başlanabilir.

hem tebdil-i mekanda ferahlık vardır!

2) hafta içi akşamlarına ağır spor faaliyetleri yerleştirilebilir.

'evde ne kadar az zaman geçirirsem, o kadar iyi' kafası.

ağır spordan kastım da 2 günde bir konkurhipik olabilir gayet.

zaten bu kadar uzun süreli antrenmansızlık üzerine büyük ihtimalle 1 hafta boyunca popomu hissetmiyor olurum.

3) kitaba ve çevirilere verilebilir bu benlik. de, latince beni unutalı yüzyıllar oldu diye düşünüyorum. hocanın tabiriyle çevrilecek tekste 'buzlu camın arkasından' bakar olurum.

hadi kırdık diyelim, sonra kim tutacak beni?

bir de amnesia littera olmasa, kitap okuma olayıyla büyük bir aşk yaşanabilir.

aaaa, o zaman bi arkadaşım her gece bana kitap okusun!

bir arkadaş hep aynı arkadaş olursa, 5 gün sonra benden koşarak uzaklaşmasını istemem ama tabii..

devam edicem sanirim ben buna..