inanılmaz günler geçirmekteyim. ama i-na-nıl-maz!
önce farkedişler, uyanışlar, "aaa evet ya bu yüzden" aydınlanmaları geldi sonra kalp çarpıntıları, yeni insanlar, yeni dokunuşlar, yeni yatak çarşafı, ahşap ve yaşayan ev kokusu..
güzel insan ruhu, paylaşımlar.. 17709 kere üzerinden geçilmiş, altı çizilmiş cümleler..
rüyada anneyle telefonda konuşmaya çalışmalar. onun yanına gitmek istemek, yataktan göğe yükselmek "nerdesin? geliyorum.." diye telaşlanmak.. annenin "dur daha gelme" demesi, tepeden; bir sahil şeridi ve şehrin ışıklarını alacakaranlığın moruna karıştırmak..
uçmak..
beklemek hep sonsuz, hep çok uzun.
beklemek seni yıpratıp buruştururken, zamanı da bir o kadar diri nasıl tutabiliyor?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder