şimdilik devam edip giden şeylerin peşinde koşuyorum. bazen -benim de umursamaz tavırlarım var- suskunluk devreye giriyor; halbuki ben o esnada kendimi yiyip bitiriyor oluyorum. neden dokunmuyorum? hatta neden biraz olsun değmiyorum bile? neticesinde ya itilecek ya da çekilecek. başka bir açıklaması olamaz. ama o anki durağanlık beni delirtiyor.

"bayım, bu tavrınızı daha ne kadar devam ettireceksiniz?"

hiç tanımadığım birinin, hiç tanımadığım birinden hoşlanıyor oluşunu gözlemlemek çok zevkli. yanılma payına bir alkış!
susup içeri mi atıyor, deliler gibi konuşarak dışarı mı vuruyor? gözlerini nereye dikiyor?
önünde duran dergideki saçma sapan makalelerin aslında ne kadar da ilginç olduğundan falan mı dem vuruyor?



bu balonla ilgili olarak da, derin bir iç çekerek "kelin merhemi" diyor, nokta koyuyorum..