Ne oldu bilmiyorum.
Yine kafamı meşgul eden yerler, şeyler, kişiler birikmeye başladı.
Ben bunları geride bırakmamış mıydım?
Sayfayı çevirip bambaşka şeylere başlamamış mıydım?
Kokular, dokular, dokunuşlar, eller, gözler, hava.. Hep yeni baştan başkalaştıracak mıydı beni?
Böyle ucuz edebiyat yapmaya daha ne kadar devam edecektim?
Müzik güzel. Sığınak.
İnsanın çok sevdiği bir şeylerin olması gerek.
Çok severek bağımlı değil ama bağlı olduğu.. İhanet edemediği bir şey.
O ihanet edebilir; edecektir de.
Küsmemek ve dönüp dolaşıp kollarında sonlanmak..
O musica!
Ne demişti Fede?
"se la musica fosse l'alimento dell'amore continua cantare!"
Benim müziğim 5 sene önce, 2000 km ötede..
Bir bira şişesinde, şömine başında terleyen avuçlarda.
Heyecandan boğazında atan kalpte.
Saçlarının tellerinde. Kirpiğinde.
Banyodaki sabunda, martının kanadında..
Kilisenin kapısında, mumun alevinde.
Günah çıkaran adamın ellerinin kemiklerinde, damarlarında.
Ses tellerinde ve kahkahanda.
Ayakkabının bağcığında, dudağının kenarında.
Aklından hiç çıkmayan, aklına hiç gelmeyen..
Bir de, -pek alakasız da değil ama- aşkın ne olduğunu metafizik kurallarında aramanın alemi yok. Bir şeyin 2 merkezi yok çünkü..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder