ben de sorup duruyordum kendime:
neden hiç eskisi kadar mutlu olamadığımı, birilerini çok sevemediğimi, hep bir şeyleri özlemekte olduğum ve bu yaptığım şeyin; yavaş yavaş, yapabildiğim en iyi şey olmaya başladığını..
meğer cevabını çoktan vermiş jonathan safran foer:
"you can't love anything more than something you miss.."
foer, 2005 - extremely loud and incredibly close
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder